BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS

Jumaat, 27 Februari 2009

Duhai sahabatku...

Hari ni kau bermasam muka lagi dengan aku. Aku fikir, tengahari tadi, kau dah okey n dah lupakan apa yang terjadi semalam. Tapi aku silap. Rupanya kau masih terasa lagi dengan aku. Tapi apa salah aku? Apa silapnya aku? Aku just pergi ke kedai belakang untuk beli makanan jek. Aku dah mesej kau, n dah try misscall kau bila kau tak reply mesej aku. Semalam tu aku ngaku memang silap aku, sebab aku tak bawak phone pergi kedai. Tapi kali ini? Tapi semalam tu pun, aku dah ketuk pintu bilik kau, tapi takde respon dari kau. So, aku pergi jelah kedai untuk beli makanan. Dah aku lapar, takkan nak aku kebulur pulak kan. Tapi yang aku tak sangka, kau terasa dengan aku. Kau kata kau tak marah kat tapi kau senyum dengan suatu paksaan. Tu ke tandanya kau tak marah kat aku? Ye, aku tau kau memang tak marah kat aku, tapi aku tau kau terasa hati dengan aku. Aku kenal kau bukan sehari dua, tapi dah hampir dua tahun. Aku kenal masak semua perangai kawan2 aku terutamanya kau.
Selama kita berkawan, aku selalu cuba untuk jaga hati kawan2 aku. Rupanya itu masih tak mencukupi bagi kau. Aku pun tak faham, sebenarnya apa yang kau nak dari aku? Cubalah kau bagitau aku. Cuma, yelah kitakan manusia biasa. Aku selalu memang bad mood kalau bangun tidur, tapi selalunya aku cepat sedar. N, kau pun faham yang itu. Kadangkala, aku pun terasa hati dengan kau jugak, tapi aku jarang buat muka. Biasanya aku buat biasa jek. Bukan apa, aku kalau boleh tak nak kau tau yang aku ni terasa dengan kau. Tapi kita berdua memang berbeza. Aku pernah tanya, kau pernah ke terasa dengan aku? N, jawapan kau mestilah pernah. Aku senyum jek sebab aku tau kau selalu terasa dengan aku. Kau pun pernah jugak tanya aku soalan yang sama, tapi jawapan kita berbeza. Aku jawab setakat ni tak pernah lagi, walhal aku selalu jugak terasa dengan kau.
Aku ingat lagi, kau merancang nak pergi mid dengan rumet kau. Aku tak tau pun pasal tu. Tu pun aku tau dari mulut rumet kau. Dah lah rancang nak pergi time aku ada kelas, dah tu boleh pulak selamba jek bincang berdua dengan rumet kau macam aku ni tak wujud kat situ. Tapi aku diam aje. Rumet kau masa tu, ada jugak cakap macam mana dengan aku? Tapi kau buat selamba jek. Aku tak kisah pun. Yang penting hasrat kau tercapai.
Aku selalu nak tengok kawan2 aku happy senantiasa. Aku tak suka kawan aku sedih, sebab aku pun akan terasa pedihnya. Kalau boleh, biar aku jek yang selalu rasa sakit. Takpe, aku dah biasa dengan semua tu. Tapi aku pun ada perasaan jugak. Bukan kau seorang jek yang ada perasaan. Aku sebenarnya rasa bersalah jugak bila kau terasa dengan aku. Tapi tulah, aku bukannya sorang insan yang pandai memujuk. Nak meluahkan rasa maaf tu, aku memang jarang sekali. Bukan sebab ego, tapi aku memang jenis yang tak reti nak meluahkan melalui kata2. kau pun tau pasal tu kan. Aku tau la kau sensitif orangnya. Tapi bukan kau sorang. Aku pun sama, tapi biasanya aku abaikan jek. Sebab aku jenis yang tak kisah.
Sebenarnya, aku ngaku aku tak boleh hidup tanpa kawan, tapi sedikit sebanyak, aku belajar untuk berdikari. Untuk hidup sendiri. Sebab tu aku duduk floor ni. Aku tak tau nak duduk mana lagi. Tapi sebenarnya, aku nak duduk kat sini ada banyak sebab. Selain melarikan diri, aku cuba untuk jaga kau. Sekurang-kurangnya, bila aku ada kat sini, kau ada kawan. Senang untuk kau luahkan apa yang patut. Aku cuba untuk melindungi kau tanpa kau ketahui. Walaupun kau selalu panggil aku ’adik’, ’budak kecik’, n kononnya kau sebagai kakak yang menjaga aku, tapi dalam diam, aku cuba melindungi kau. Mungkin kau tak sedar. Secara mata kasarnya, memang kau yang selalu jaga aku. Sebab aku lebih kecik dari kau. N kau jugak lebih matured dari aku walaupun dalam kalangan kita berempat, aku yang lahir dulu. Kecuali lah si akak sebab dia lahir awal setahun pada kita semua.
Fuh!! Lega beb. Takpelah. Kau buatlah apa yang kau nak. Janji kau bahagia. Aku akan terus selalu melindungi kau walaupun hakikatnya kau tak nampak. Aku rasa bahagia bila aku tengok kawan2 aku bahagia. Itu hakikat sebuah kebenaran.

0 ulasan: